لنج از جمله شناورهای سنتی منطقه خلیج فارس است که به نوعی قایق بزرگ اطلاق میشود. لنج‌های قدیمی بادبانی بودند ولی در ۵۰ سال اخیر با حذف بادبان و اضافه کردن موتورهای دیزل و بنزین، دوره جدیدی در صنعت لنج‌سازی ایران شروع شد.
در استان‌هایی جنوبی کشور نظیر هرمزگان، بوشهر، خوزستان و سیستان بلوچستان کارگاه‌های فراوانی دیده می‌شوند که در حال ساخت و یا تغییر لنج میباشد. همچنین از جزیره قشم، بندر لنگه و بندر کنگ می‌توان به عنوان قطب‌های قایق و لنج‌سازی ایران نام برد.
متاسفانه مانند بسیاری از صنایع و نشان‌های تاریخی و فرهنگی کشور که بدلیل عدم توجه مسئولین، در کشورهای دیگر و به نام آنها ثبت میشود، لنج نیز بجای بندر کنگ، بعنوان سنبل کشور کویت ثبت شده است. در حال حاضر با توجه به سن بالای لنج های فعال در منطقه خلیج فارس و دریای عمان، سازمان بنادر و دریانوردی تصمیم گرفته‌اند طی یک طرح ۵ ساله اقدام به از رده خارج نمودن این دست شناورهای تجاری نماید. جایگزین لنج‌های قدیمی، شناورهای فی ایمن خواهد بود. مجری این طرح سازمان بنادر و دریانوردی بوده و از طریق وجوه اداره شده سازمان بودجه لازم تامین می‌گردد، اما باید خاطر نشان کرد وضعیت لنج‌های صیادی به مراتب بدتر از لنج‌های تجاری است. از آنجایی که مسئولت قایق‌های سنتی صیادی با سازمان شیلات است، باید دید که آیا این سازمان هم تدابیری برای ایمن‌سازی شناورهای کوچک صیادی دارد یا خیر.
در طرح سازمان بنادر تسهیلات مناسبی برای مالک شناور در نظر گرفته شده است بطوری که آنها می‌توانند با اخذ تسهیلات بلاعوض شناور خود را اسقاط کنند و با با بهره جستن از تسهیلات کم مجهز به نوسازی شناور دیگر بپردازند و یا با شراکت چند مالک وام بیشتری اخذ نموده و شناور بزرگتر و مدرنتری خریداری نماید. ولی در هیچ کجای این طرح توجهی به کارگاه‌های سنتی ساخت نشده است که پیشنهاد میشود با اختصاص بودجه مناسب، سازندگان سنتی را نیز ترغیب به تغییر کاربری کارگاه و خرید تجهیزات و دانش لازم برای ساخت شناورهای مدرن نمود.البته باید دید در صورت اجرایی شدن این طرح، عاقبت کارگاه‌های سنتی لنج‌سازی که همین الان هم در شرایط خوبی قرار ندارند، چه خواهد شد و خانواده‌های این صنعت گران زین پس از چه طریقی امرار معاش خواهند نمود.
امروزه متاسفانه به دلیل نداشتن مرکزی مناسب جهت خرید و فروش لنج اکثر معاملات به صورت سنتی انجام میشود که برای پیدا کردن یک لنج مناسب باید جستجوی زیادی را انجام دهند تا به لنجی که مورد نظرشان هست برسند، که عملا کار را برای خریدار و فروشنده دشوار می‌کند،
تجار به دلیل بالا بودن هزینه‌های حمل و نقل بار توسط کشتی اکثرا ترجیح می‌دهند برای جابه‌جایی بار خود در مسافت‌های کوتاه یک لنج را اجاره کنند، اکثر صاحبان لنج بومی هستند و تجار می‌بایست با این افراد ارتباط برقرا کرد که جستجوی این افراد کار چندان آسانی نیست.
ایران بدلیل داشتن مخازن نفتی و گازی، همچنین واردات فراوان همواره نیاز به حمل و نقل دریایی داشته و سعی نموده اکثر تبادلات تجاری خود را از طریق این صنعت ارزان و ایمن انجام دهد.
شرکت‌های کشتیرانی داخلی چه دولتی و چه خصوصی در سالهای اخیر اقدام به خرید انواع شناورهای با تناژ و کاربری‌های مختلف نموده اند که سهم اندکی از آن به سازندگان داخلی اختصاص یافته است. لکن وضعیت تجهیزات دریایی به دلیل نیاز به تعمیر و تعویض از وضعیت ساخت نیز بدتر است.
اگر به خود ببالیم که دو، سه کارخانه ساخت کشتی در ایران داریم، ولی متاسفانه ساخت تجهیزات ناوبری، مخابراتی، ایمنی و سیستم رانش کشتی‌ها نه تنها هیچ صنعتی نداریم بلکه حتی ادعایی هم نداریم.
تجهیزات دریایی
کشورهایی نظیر آمریکا، روسیه، آلمان، فرانسه، انگلیس، هلند، کره جنوبی، ژاپن و چین عمده سازندگان تجهیزات دریایی و بندری می‌باشند. که پس از تحریم‌ها متاسفانه اکثرا از ایران خارج شده و نمایندگی خود را تعطیل نموده‌اند و با ترس و تردید به بازار ایران نگاه می‌کنند.
البته در دوره قبل تحریم‌ها شناورهای ایرانی با تغییر پرچم و در سفرهای تجاری خود، سعی می‌نمودند در بنادر خارجی به تغییر و یا خرید و نصب تجهیزات دریایی خود بپردازند. ولی در این دوره و با سختگیری‌های مضاعف آمریکا، این روند دیگر متوقف شده است.
در شرایط کنونی شرکت‌های کشتیرانی دو راه پیش‌رو دارند:
کاش توجهی که در این دوره به تولید داخل میشود و وزارت صنعت به جد به دنبال تولید داخلی است که دوره قبل از تحریم هم صورت گرفت تا صنعت‌گر داخلی با دلگرمی و اطمینان به سمت تولید و فروش تجهیزات دریایی رفته و در زمانی که می‌شد انتقال تکنولوژی انجام گیرد.
تجهیزات دریایی
این مهم صورت می‌گرفت تا صنعت کشتیرانی، دریانوردی و مخصوصا بخش تجهیزات دریایی الان خودکفایی می‌بود.
از قدیم گفته‌اند که ماهی را هر وقت از آب بگیرید تازه است. لذا می‌توان با سرمایه‌گذاری و اختصاص تسهیلات و تشویق‌های مختلف مهندسین و صنعتگران کشور را ترغیب نموده تا با استفاده از مهندسی مع و یا آموزش در کشورهای صاحب صنعت اقدام به ساخت این تجهیزات در داخل کشور نمود. همچنین شرکت‌هایی که قبلا جسته گریخته اقدام به ساخت قطعات دریایی و تجهیزات می نمودند را بیشتر زیر پروبال حمایت گرفت تا این راه پر پیچ و خم را با قدرت بیشتری ادامه دهند.
در این مسیر کارفرمایان و مالکین شناور می‌توانند با توجه ویژه به ساخت داخل این صنعت را بیش از پیش رونق دهند.
ارگانهایی نظیر سازمان بنادر و دریانوردی سازمان صنایع دریایی کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران، شرکت ملی نفتکش ایران، شرکت نفت فلات قاره، شرکت تاسیسات دریایی ایران، قرارگاه خاتم الانبیاء، شرکت صدرا، سازمان شیلات، نیروی دریایی ارتش و سپاه و اتحادیه مالکان شناور، انجمن کشتیرانی، انجمن مهندسی دریا و … از عمده این کارفرمایان می‌باشند.
این متن دومین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.
زکات علم، نشر آن است. هر وبلاگ می تواند پایگاهی برای نشر علم و دانش باشد. بهره برداری علمی از وبلاگ ها نقش بسزایی در تولید محتوای مفید فارسی در اینترنت خواهد داشت. انتشار جزوات و متون درسی، یافته های تحقیقی و مقالات علمی از جمله کاربردهای علمی قابل تصور برای ,بلاگ ها است.
همچنین وبلاگ نویسی یکی از موثرترین شیوه های نوین اطلاع رسانی است و در جهان کم نیستند وبلاگ هایی که با رسانه های رسمی خبری رقابت می کنند. در بعد کسب و کار نیز، روز به روز بر تعداد شرکت هایی که اطلاع رسانی محصولات، خدمات و رویدادهای خود را از طریق بلاگ انجام می دهند افزوده می شود.
این متن اولین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.
مرد خردمند هنر پیشه را، عمر دو بایست در این روزگار، تا به یکی تجربه اندوختن، با دگری تجربه بردن به کار!
اگر همه ما تجربیات مفید خود را در اختیار دیگران قرار دهیم همه خواهند توانست با انتخاب ها و تصمیم های درست تر، استفاده بهتری از وقت و عمر خود داشته باشند.
همچنین گاهی هدف از نوشتن ترویج نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده یا ابراز احساسات و عواطف اوست. برخی هم انتشار نظرات خود را فرصتی برای نقد و ارزیابی آن می دانند. البته بدیهی است کسانی که دیدگاه های خود را در قالب هنر بیان می کنند، تاثیر بیشتری بر محیط پیرامون خود می گذارند.
این نوع بیمه قدیمی‌ترین نوع بیمه در سراسر جهان است و به نوعی همگان حمل و نقل دریایی را مبدع بیمه می‌دانند. تاریخ نگاران سابقه پیدایش بیمه فوق را به میانه قرون وسطی نسبت داده‌اند.
اصولا حمل و نقل دریایی در ابتدا به واسطه خطرات مختلفی نظیر طوفان، غرق شدن کشتی، تصادم کشتی، راهزنی و غارت دریایی، بسیار پر‌ریسک بوده که مسئولیت غرامت اینگونه حوادث مشخص نبود، با توجه به این شرایط صاحبان کالا و همچنین سازندگان و مالکان کشتی‌ها و شناورها در صدد راهی بودند تا این ریسک را به حداقل برسانند.
در این مسیر آنها ابتدا به فکر این افتادند قرار داد بیمه دریایی تنظیم کنند تا براساس آن زیان و خسارت احتمالی را بین چندین نفر تقسیم کنند. حتی افرادی غیر از مالک و صاحب بار در این ریسک شرکت کرده و در سود و زیان آن شریک می‌شدند.
پس از سالها که هر بیمه‌گر با توجه به شناخت و تجربه‌‌ای که در صنعت بیمه کشتی بدست آورده بود خود به تنهایی به امر بیمه می‌پرداخت، کم کم انجمنی تاسیس شد که همه افراد و شرکت‌های بیمه‌گر در آن عضو شده و اساس لویدز را در آن بنا نهادند.
ادامه مطلب
درباره این سایت