اثر تحریم‌ها بر تجهیزات دریایی

ایران بدلیل داشتن مخازن نفتی و گازی، همچنین واردات فراوان همواره نیاز به حمل و نقل دریایی داشته و سعی نموده اکثر تبادلات تجاری خود را از طریق این صنعت ارزان و ایمن انجام دهد.

شرکت‌های کشتیرانی داخلی چه دولتی و چه خصوصی در سالهای اخیر اقدام به خرید انواع شناورهای با تناژ و کاربری‌های مختلف نموده اند که سهم اندکی از آن به سازندگان داخلی اختصاص یافته است. لکن وضعیت تجهیزات دریایی به دلیل نیاز به تعمیر و تعویض از وضعیت ساخت نیز بدتر است.

اگر به خود ببالیم که دو، سه کارخانه ساخت کشتی در ایران داریم، ولی متاسفانه ساخت تجهیزات ناوبری، مخابراتی، ایمنی و سیستم رانش کشتی‌ها نه تنها هیچ صنعتی نداریم بلکه حتی ادعایی هم نداریم.

                           تجهیزات دریایی

کشورهایی نظیر آمریکا، روسیه، آلمان، فرانسه، انگلیس، هلند، کره جنوبی، ژاپن و چین عمده سازندگان تجهیزات دریایی و بندری می‌باشند. که پس از تحریم‌ها متاسفانه اکثرا از ایران خارج شده و نمایندگی خود را تعطیل نموده‌اند و با ترس و تردید به بازار ایران نگاه می‌کنند.

البته در دوره قبل تحریم‌ها شناورهای ایرانی با تغییر پرچم و در سفرهای تجاری خود، سعی می‌نمودند در بنادر خارجی به تغییر و یا خرید و نصب تجهیزات دریایی خود بپردازند. ولی در این دوره و با سختگیری‌های مضاعف آمریکا، این روند دیگر متوقف شده است.

راه‌حل‌هایی پیش‌رو شرکت‌ها جهت تامین تجهیزات دریایی و دریانوردی

در شرایط کنونی شرکت‌های کشتیرانی دو راه پیش‌رو دارند:

1. با ایجاد زنجیره‌ای از واسطه‌ها و به نام مصرف کننده نهایی ناشناس، اقدام نمایند که این کار هم قیمت‌ها را بالا می‌برد و هم زمان زیادی صرف می‌نماید. البته که در عصر ارتباطات همین کار هم بسیار دشوار و خطرناک است.
2. خرید تجهیزات دست دوم از بازارهای جهانی که توجه و نظارت کمتری بر آن اعمال می‌شود که التبه این موضوع نیز دردسرهای خاص خود را دارد.

سرمایه‌گذاری برای تولید

کاش توجهی که در این دوره به تولید داخل می‌شود و وزارت صنعت به جد به دنبال تولید داخلی است که دوره قبل از تحریم هم صورت گرفت تا صنعت‌گر داخلی با دلگرمی و اطمینان به سمت تولید و فروش تجهیزات دریایی رفته و در زمانی که می‌شد انتقال تکنولوژی انجام گیرد.

                          تجهیزات دریایی

این مهم صورت می‌گرفت تا صنعت کشتیرانی، دریانوردی و مخصوصا بخش تجهیزات دریایی الان خودکفایی می‌بود.

از قدیم گفته‌اند که ماهی را هر وقت از آب بگیرید تازه است. لذا می‌توان با سرمایه‌گذاری و اختصاص تسهیلات و تشویق‌های مختلف مهندسین و صنعتگران کشور را ترغیب نموده تا با استفاده از مهندسی مع و یا آموزش در کشورهای صاحب صنعت اقدام به ساخت این تجهیزات در داخل کشور نمود. همچنین شرکت‌هایی که قبلا جسته گریخته اقدام به ساخت قطعات دریایی و تجهیزات می نمودند را بیشتر زیر پروبال حمایت گرفت تا این راه پر پیچ و خم را با قدرت بیشتری ادامه دهند.

در این مسیر کارفرمایان و مالکین شناور می‌توانند با توجه ویژه به ساخت داخل این صنعت را بیش از پیش رونق دهند.

ارگانهایی نظیر سازمان بنادر و دریانوردی سازمان صنایع دریایی کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران، شرکت ملی نفتکش ایران، شرکت نفت فلات قاره، شرکت تاسیسات دریایی ایران، قرارگاه خاتم الانبیاء، شرکت صدرا، سازمان شیلات، نیروی دریایی ارتش و سپاه و اتحادیه مالکان شناور، انجمن کشتیرانی، انجمن مهندسی دریا و … از عمده این کارفرمایان می‌باشند.